Overal waar ik kom, willen mensen hetzelfde van me weten:
“Hoe vul jij je dagen nu je met mini-pensioen bent”?
Wel, ik moet zeggen dat het verbazend goed gaat.
Ik probeer dagelijks wat te wandelen, amuseer me met mijn beleggingen en spendeer wat tijd op Twitter.
En ik heb een abonnement op zowat ieder streamingkanaal dat ik kan vinden: Netflix, AppleTv en Amazon Prime.
Héérlijk!
Ik heb de nieuwe series ondertussen allemaal wel zo’n beetje gezien waardoor ik nu regelmatig zaken van vroeger herbekijk (ja, ik heb echt tijd teveel …).
Zo beleef ik momenteel enorm veel plezier aan Seinfeld en bij één van deze afleveringen moest ik spontaan denken aan het gedrag van beleggers.
Er is namelijk een uitzending waar George Costanza tot de vaststelling komt dat zijn leven het compleet tegenovergestelde is van wat hij voor ogen had.
Letterlijk iedere beslissing die hij in zijn leven nam, was de verkeerde.
Ieder instinct dat hij had, was fout.
Dus beslist George om vanaf dan precies het tegenovergestelde te doen.
In plaats van weg te lopen van een mooie vrouw stapt hij er nu gewoon naartoe.
Normaal zou hij zichzelf dan zo goed mogelijk presenteren, maar niet deze keer. Deze keer doet George precies het omgekeerde:
“Mijn naam is George, ik ben werkloos en woon bij mijn ouders.”
En ja hoor, George versiert een date.
Beleggers doen er goed aan om af en toe ééns aan deze aflevering van Seinfeld te denken.
Want net zoals George moeten ook zij vaststellen dat het niet altijd goed zit met de instincten.
Wanneer de koersen dalen, vertelt een stemmetje in hun hoofd dat ze beter alles maar verkopen “vooraleer ze alles verliezen”.
Tegen de tijd dat ze gevolg geven aan dit instinct, bodemen de koersen en vooraleer je het weet, staan we weer tientallen procenten hoger.
Op dat moment is opnieuw dat stemmetje daar. Deze keer horen ze dat de “bodem nu echt achter ons ligt” en de trend sowieso stijgende is.
Alle lichten staan op groen en als je niet de hele beweging wil missen, is het NU tijd om te kopen.
De koersen stijgen nog een paar dagen om vervolgens zuidwaarts te gaan en na een verlies van 20% is opnieuw dat stemmetje daar dat het misschien toch maar beter is om te verkopen en erger te vermijden … .
Wat deze beleggers hadden moeten doen, is luisteren naar je instinct … en precies het omgekeerde doen!
Ik geef een voorbeeld van een trade die ik recent deed.
Ik kocht aandelen van een bedrijf aan $2 en door slechte kwartaalresultaten daalde de koers prompt naar $1.
Ik las het persbericht, consulteerde de media en checkte social media om een idee te krijgen van het sentiment.
Letterlijk iedereen was negatief. De meeste beleggers gooiden de handdoek in de ring en waren verkoper van hun aandelen.
Op langere termijn was er zeker iets voor te zeggen. Dit was geen bedrijf waar ik aandeelhouder van kon blijven.
Maar nu verkopen aan $1? Al het slechte nieuws zat reeds in de koersen.
Wat moet je dan doen? Toch maar verkopen aan $1 en je verlies nemen? Dat is wat mijn instinct mij vertelde.
Gelukkig heb ik lang geleden al geleerd om mij niet meer te laten leiden door mijn instincten.
Ik wil mijn emoties herkennen en begrijpen wanneer ze mij in een andere richting proberen te duwen, maar ernaar handelen: ho maar!
Wanneer mijn emoties MIJ in een bepaalde richting duwen, zijn er namelijk nog talrijke andere beleggers die daar last van hebben.
Al deze beleggers worden samen geduwd naar de uitgang en verkopen hun aandelen op precies het foute moment.
Wat deed ik in deze concrete situatie?
Ik had 10.000 aandelen gekocht aan $2 en kocht er nog eens 20.000 bij aan $1.
Ik had nu 30.000 aandelen waarvoor ik $40.000 had betaald.
En ja hoor, de koers ging door de verkoopdruk even naar $0,95, maar ééns iedere belegger was weggelopen, droogde de verkoopdruk op waarna het aandeel steeg naar $1,35 in de dagen nadien.
Ik heb mijn 30.000 aandelen gedumpt tegen gemiddeld $1,30 waardoor ik min of meer break-even draaide met een belegging die fundamenteel eigenlijk compleet de mist in ging.
Thanks George!