Negentien jaar geleden verspreide de Aziatische financiële crisis zich als een virus. Thailand, Maleisië, Singapore en andere Zuidoost-Aziatische landen werden allen hard getroffen.
Het zorgde voor de nodige spanning in de wereldeconomie en wakkerde de vrees aan voor een wereldwijde economische crisis.
Ook Zuid-Korea zag zich plotsklaps geconfronteerd met een faillissement.
In de zomer van ’97 gingen bedrijven in Seoul massaal failliet. De Zuid-Koreaanse won daalde gigantisch, banken storten in en verse kredietverlening werd gestaakt.
De liquiditeit was volledig opgedroogd en buitenlandse investeerders onttrokken voor bijna 18 miljard dollar aan de Zuid-Koreaanse economie.
Honderdduizenden mensen verloren hun baan.
Enige toevluchtsoord voor Korea was het Internationaal Monetair Fonds (IMF). In december van dat jaar verleende het IMF een lening van maar liefst 58 miljard dollar.
De voorwaarden waaronder dit gebeurde zorgde voor een nieuwe crisis die bij de Koreanen nog steeds bekend staat als de “IMF Crisis”.
Maar de Koreaanse regering reageerde kordaat en verspilde geen tijd om het bedrag terug te betalen. Op 5 januari 1998 werd een nationale campagne gelanceerd, waarbij patriottisme en zelfopoffering een grote rol speelde.
Op dat moment werd geschat dat Zuid-Koreaanse huishoudens zo’n 20 miljard dollar aan goud bezaten in de vorm van kettingen, munten, baren, medailles, militaire insignes etc.
Het overgrote deel daarvan bezat een enorm persoonlijke en familiale waarde dat absoluut niet te meten valt in monetaire waarde. Toch gebeurde dat.
De Zuid-Koreaanse Choi Gwang-ja legde in een BBC-artikel van 2012 uit dat het een traditie is voor Koreaanse gezinnen om een gouden ring te ontvangen op de geboorte van een kind. Choi Gwang-ja beschikt niet langer over de ring die ze kreeg voor de geboorte van haar eigen dochter.
Net als veel andere Zuid-Koreaanse vrouwen, verkocht ze haar gouden sieraden om de Zuid-Koreaanse economie uit het slop te trekken. Choi Gwang-ja:
“To think of all the gold and the memories that we had to give away. It’s really heartbreaking..
And it makes me fill with tears even now, because each piece of jewellery had a story – it was my wedding ring, my husband’s wedding ring, it was the ring given to me when my daughter was born..
But at the time, it was the only thing we could do. People were saying that the whole country was going bankrupt”
Bijna 3,5 miljoen mensen, een kwart van de bevolking van het land, nam op vrijwillige basis deel aan de campagne. Grote namen van Koreaanse bedrijven, zoals Samsung, Hyundai en Daewoo, gebruikten hun marketing om het woord te verspreiden. Zelfs beroemdheden gaven gehoor aan de oproep van de overheid.
Lee Jong-beom, een jonge baseball-ster, trok nationale aandacht toen hij 31,5 ounces goud ter waarde van meer dan 9000 dollar inleverde. Dit alles in de vorm van trofeeën en medailles die hij in zijn vijfjarige carrière had weten te verwerven.
Gemiddeld doneerde elke Zuid-Koreaan 65 gram goud, of 640 dollar op basis van de goudprijs van dat moment. In slechts twee maanden tijd werd er 226 ton goud ter waarde van 2,2 miljard dollar opgehaald.
Vervolgens werd alles omgesmolten en geleverd aan het IMF.
Hoewel het bedrag slechts een fractie van de totale schuld betrof mag de campagne gezien worden als een keerpunt in Zuid-Korea’s poging om zijn schuld af te lossen.
Het zorgde er voor dat het land de lening van 58 miljard dollar in augustus 2001 terug wist te betalen. Dat was bijna drie jaar eerder dan gepland.
Bronnen: Business Insider, People’s Daily, The Augusta Chronicle, BBC
[xyz-ihs snippet=”goud”]