Harry Markowitz overleed net voor de zomer op 95-jarige leeftijd. Markowitz won in 1990 de Nobelprijs voor Economie. Die prijs had hij te danken aan een paper van 14 pagina’s die hij schreef op zijn 25ste.
In deze paper toonde hij wetenschappelijk aan dat een breed gespreide portefeuille voor hogere risk adjusted returns kan zorgen.
Zijn werk leidde uiteindelijk tot de “optimale portefeuille” waarbij 60% van het kapitaal wordt geïnvesteerd in aandelen en 40% in obligaties. Deze portefeuille geldt vandaag zo’n beetje als de absolute benchmark in vermogensbeheer.
Nagenoeg iedere vermogensbeheerder in de wereld beheert de portefeuille op basis van deze benchmark. Er zit weinig fantasie in deze sector. Iedereen doet in feite min of meer hetzelfde. De enkelingen die er toch van afwijken, moeten een stevig verhaal hebben. Als het fout gaat, mag je immers bij de toezichthouder gaan uitleggen waarom je afweek van de optimale portefeuille.
Die optimale portefeuille speelt natuurlijk de overheid geweldig in de kaart. Iedereen die wat kapitaal te beleggen heeft, wordt zo immers gestimuleerd om 40% van zijn vermogen uit te lenen aan de overheid.
Ok, er bestaan ook nog bedrijfsobligaties maar het grootste kapitaal vloeit sowieso naar de staatsobligaties. We hebben dat bijvoorbeeld recent nog gezien met de staatsbon in België.
En het mooie van die optimale portefeuille is dat men deze ook regelmatig herbalanceert. Een vermogensbeheerder gaat er dan ieder kwartaal voor zorgen dat de balans tussen aandelen en obligaties 60/40 blijft.
Als in een specifiek kwartaal de aandelenkoersen zijn gestegen en/of de obligaties zijn gedaald, zal men aan het einde van het kwartaal aandelen verkopen en obligaties kopen om zo de verhoudingen te herstellen.
Vertaald naar de situatie van vandaag waarbij de obligatiekoersen keihard onderuit gaan, betekent het dat vermogensbeheerders steeds meer kapitaal in obligaties moeten stoppen.
Hoe meer de rente stijgt, hoe harder de obligaties dalen en hoe meer geld er richting de overheid zal vloeien. Het is in feite een absurde situatie. Noem het gerust een pervers systeem. De obligaties crashen omdat de overheid er een potje van heeft gemaakt en het gevolg is dat beleggers steeds meer kapitaal in handen van die prutsers duwen? Over misallocatie van kapitaal gesproken!
De optimale portefeuille heeft enkele decennia zijn nut bewezen en zoals gewoonlijk in de financiële sector worden dergelijke theorieën dan in steen geschreven. Hetzelfde zou je kunnen zeggen over indexbeleggen.
Het zijn aantrekkelijke strategieën maar op de beurs is er geen enkele strategie die altijd werkt. Als er teveel kapitaal richting één strategie vloeit, is het einde ervan gewoonlijk in zicht.
Je zou kunnen zeggen dat de stijgende rentetarieven de obligatiebubbel doorprikt hebben, maar daar is in de realiteit geen sprake van. Harry Markowitz heeft ervoor gezorgd dat er vandaag net meer kapitaal in obligaties steekt dan ooit voorheen. De bubbel is met andere woorden alleen maar GROTER geworden.
Dat is goed nieuws voor de edelmetalen.
Goud houdt zich onder de huidige omstandigheden bijzonder kranig. Je zou verwacht hebben dat de koers flink onderuit zou gaan eens de rente boven de 5% noteert, maar niets van dat. In (sterke) dollars gemeten, noteren we 6,3% hoger dan bij de start van het jaar. De relatieve sterkte is er.
Maar het momentum mogen we pas verwachten als al die obligatiehouders kapitaal richting goud beginnen duwen. Hoe lang zullen zij de dalende obligatieprijzen nog tolereren? Op een gegeven moment moeten ze het toch zat zijn en een deel van hun vermogen stoppen in de enige échte duurzame activa? De enige activa die de tand des tijds heeft overleefd en blijvende waarde biedt: goud.
Het was trouwens Harry Markowitz die heeft bewezen dat een portefeuille robuuster wordt met meer spreiding. Dat geldt dus ook voor goud. Er zijn studies die aantonen dat je risk adjusted returns toenemen als je 10% van je vermogen investeert in goud.
Dit is dan ook waarom ik vind dat letterlijk iedereen minstens 10% van zijn kapitaal in goud moet hebben.
Altijd.
Maar er zijn ook momenten -zoals vandaag- waarbij het speculatief interessant kan zijn om een groter deel van je kapitaal in de edelmetalen te hebben.
Ik zou persoonlijk niet al te comfortabel zijn met 40% van mijn vermogen in obligaties, maar met hetzelfde gewicht in goud en zilver slaap ik als een roos.
Er komt namelijk ook een tijd waarbij beleggers weglopen van overheidsobligaties en niemand nog wil horen van Markowitz’ optimale portefeuille. Goud zal dan weer zijn eeuwenoude rol opnemen en het kapitaal van spaarders en beleggers in alle omstandigheden in stand houden.
Goud en zilver aankopen, doe je best via het goud999safe platform.
Groeten,
Maarten Verheyen