“You’ll own nothing and be happy”.
Dat was het toch wat de elite voor de gewone burger in petto had? Het leidmotief van het World Economic Forum.
Niks voor ons, en alles voor hen?
Het zijn natuurlijk ook maar complottheorieën. Je moet nogal een wappie zijn om dat allemaal serieus te nemen, nietwaar?
En toch … dendert de trein gewoon verder. Het is meer dan duidelijk dat de CBDC’s er komen. Dat gaan ze niet meer lossen.
Ik denk dat die CBDC’s een waanzinnig idee zijn dat op lange termijn nooit kan werken, maar in feite doet dat er zelfs niet toe.
Die CBDC’s komen er niet om de economie te stimuleren, maar wel om burgers maximaal te controleren en te sturen.
De onrust over deze plannen, laait de voorbije weken sterk op door het boek “The Great Taking” van David Rogers Webb.
Dit boek beschrijft een scenario waarin we met z’n allen met niets eindigen.
Het draait allemaal rond de derivatenmarkt, en meer specifiek de rentederivaten.
Volgens de Bank for International Settlements gaat dit over een markt met een onderliggende waarde van … hoe je even vast … $574 biljoen.
Dat is $574.000.000.000.000.
Of ongeveer 6 keer het wereldwijde BNP.
Ik heb hier een jaar of tien al eens een artikel over geschreven waarbij ik me luidop de vraag stelde wie nu in feite al deze renterisico’s draagt.
Het viel me namelijk op dat als je jaarverslagen van banken, verzekeraars en bedrijven leest dat ze allemaal het renterisico hebben ingedekt. Of met andere woorden: niemand loopt renterisico.
Dat kan natuurlijk niet. Als een bank het renterisico indekt, moet er een andere partij zijn die dat risico overneemt. Ik heb die partij alleen nooit gevonden, en geloof me: ik heb er lang naar gezocht.
We hebben ondertussen wel een idee gekregen hoe het zit. Het faillissement van Silicon Valley Bank leerde ons dat banken het renterisico helemaal niet hebben ingedekt en dat de huidige rentestijgingen diverse spelers met zware verliezen confronteert.
Bij Sillicon Valley Bank werden deze verliezen zichtbaar omdat depositohouders hun centen opvroegen. Bij de meeste banken blijven deze verliezen onder de radar aangezien het gaat om ongerealiseerde verliezen die niet afgeboekt hoeven te worden.
Het gaat hier om astronomische cijfers waarbij de totale verliezen in de vele duizenden miljarden dollars lopen.
Je kan dan wel vermoeden dat er wel het één en ander gaande is in de markt van de rentederivaten. Het kan niet anders dat er hier partijen zijn die behoorlijk scheef zitten en straks niet meer aan de verplichtingen kunnen voldoen.
En zo komen we dan uiteindelijk tot hetgeen David Rogers Webb beschrijft in zijn boek.
Derivaten hebben tijdens een faillissementsprocedure namelijk prioriteit op de andere claims.
Als je aandelen of andere effecten bezit, staan deze echter niet op jouw naam geregistreerd. De aandelen staan geregistreerd bij de Depositary Trust Company (DTC) en jij bent de “beneficial owner”:
“The DTC decoupled stock ownership from paper stock certificates. The purchasers who had put up the money became only “beneficial owners” entitled to interest, dividends and voting rights, leaving title of record in the DTC.”
Als beneficial owner heb je dus recht op de rente en dividenden maar het is de DTC die uiteindelijk eigenaar is. Jij hebt dus niet meer dan een claim op de aandelen.
Dat is in het kort waar David Rogers Webb ons voor wil waarschuwen. Ik ben geen jurist maar ik was wel ooit eigenaar van een online broker en vanuit die achtergrond moet ik bekennen dat hij een bijzonder sterk punt heeft.
Als derivaten voorrang hebben op andere claims tijdens een faillissement wil dit zeggen dat jouw effecten op deze manier terecht kunnen komen bij de schuldeisers.
Wanneer een bank voor $5 miljard in gebreke blijft bij een derivatencontract, kan de schuldeiser dus aanspraak maken op de effecten die jij aanhoudt bij deze bank.
De schuldeisers hebben een claim op jouw aandelen en aangezien je zelf slechts beneficial owner bent, is jouw claim op die aandelen ondergeschikt aan de claim van de derivaten houder.
Dat is zo’n beetje de essentie van het verhaal en de korte samenvatting van The Great Taking. Eens de derivatenmarkt omvalt, ligt jouw bezit voor het grijpen.
Feit of fictie? Ik vrees dat we daar pas echt zeker van kunnen zijn eens het zover is. En dan is het misschien voor velen al te laat.
Ik heb geen extra argumenten meer nodig om het grootste deel van mijn vermogen in fysiek edelmetaal te parkeren, maar de juridische onzekerheid over het eigenaarschap van effecten, zou een bijkomende reden zijn om voluit voor de edelmetalen te gaan tijdens het financiële eindspel.
Groeten,
Maarten Verheyen