Zowel Kamala Harris als Donald Trump willen een sovereign wealth fund in het leven roepen om te investeren in kritische sectoren en grondstoffen.
Landen zoals Noorwegen, Saudi-Arabië, Koeweit, enzovoort hebben omvangrijke fondsen om de overschotten te investeren voor toekomstige generaties.
Het zijn over het algemeen landen die op grote hoeveelheden grondstoffen zitten.
Deze landen leggen een appeltje voor de dorst aan met hun oliewinsten.
Ook de VS is een grote olieproducent geworden, maar van overschotten is hier uiteraard geen sprake. Het begrotingstekort swingt zelfs in goede economische tijden de pan uit.
Als de VS geen overschotten heeft, dan zal het fonds dus gefinancierd worden met schulden. Ze gaan dus effectief dollars lenen om te investeren in grondstoffen.
Ze verkopen letterlijk staatsobligaties om grondstoffen te kopen. In het Westen doen heel wat beleggers het omgekeerde.
De strijd om de grondstoffen woedt nu in alle hevigheid.
Chinezen sluiten al jaren deals met Afrikaanse landen om toegang te krijgen tot de grondstoffenreserves, de Saudi’s lanceerden een fonds om te investeren in beloftevolle mijnen en Rusland kondigde deze week aan om ook zilver, platina en palladium toe te voegen aan de staatsreserves.
Ook zilver ja.
Zilver is een bijzonder kleine markt waar de wereldwijde productie een waarde heeft van amper $30 miljard op jaarbasis.
Als landen zoals Rusland zilver aan hun reserves willen toevoegen, zullen deze aankopen een enorme impact hebben op de prijsontwikkeling.
En waarom zou het stoppen bij Rusland? Zilver is een kritieke grondstof met tal van industriële toepassingen. Eén raket bevat 500 ounces zilver waardoor deze grondstof ook militair van enorm belang is.
Zonder zilver geen raketten, dus ik kan me voorstellen dat er nog landen zijn die een strategische voorraad zilver willen bezitten.
Artikel door Maarten Verheyen