Het was onder andere Alan Greenspan – oud voorzitter van de Federal Reserve – die zelfs nog tijdens zijn voorzitterschap bekende dat de goudprijs onderdrukt werd. Hij gaf zijn getuigenis voor het Congres op 24 juli 1998:
“Central banks stand ready to lease gold in increasing quantities should the price rise”
Maar ook de Europese Centrale Bank gaf toe mee te werken aan de onderdrukking van de goudprijs toen het zich aansloot bij de “Washington Agreement on Gold” op 26 september 1999. Leden van de bank erkenden dat ze samen waren gekomen om de goudprijs te “reguleren” door middel van goudverkoop en leasing.
Daarnaast Barrick Gold – het grootste goudmijnbouwbedrijf ter wereld – dat bekende mee te werken aan de “gold price suppression scheme” in een rechtbank in New Orleans op 28 februari 2003. Toen diende het een motie in om de Blanchard & Co.’s antitrustzaak ongeldig te laten verklaren, de beschuldiging bleek 100 procent correct door de ingediende motie van Barrick.
De motie gaf aan dat met het lenen en verkopen van goud van centrale banken, Barrick DE goudvertegenwoordiger was geworden van centrale banken. En als vertegenwoordiger van centrale banken deelt men in de soevereine immuniteit die centrale banken genieten. Barrick kon dus niet worden vervolgd.
Ook de Reserve Bank of Australia bekende het plan voor onderdrukking van de goudprijs in haar jaarlijkse rapport in 2003. Het rapport gaf aan:
“Foreign currency reserve assets and gold are held primarily to support intervention in the foreign exchange market. In investing these assets, priority is therefore given to liquidity and security, in order to ensure that the assets are always available for their intended policy purposes”
En last but not least de bank der centrale banken – de BIS (Bank for International Settlements). De belijdenis van de BIS kwam in een openhartige toespraak in 2005 van het hoofd van de monetaire en economische afdeling van de bank – William R. White. White’s speech was getiteld “Past and Future of Central Bank Cooperation” en hij daarin zei hij het volgende:
“..the provision of international credits and joint efforts to influence asset prices – especially gold and foreign exchange – in circumstances where this might be thought useful”
Aangezien centrale banken achter gesloten deuren samenwerken om goud- en valutamarkten een richting op te duwen, mogen we hier gerust spreken van een samenzwering.
Genoeg bewijzen dus, maar waarom doen centrale banken dit?
De reden is omdat goud een krachtig concurrerende internationale valuta betreft dat – indien toegestaan is om te functioneren in een vrije markt – de waarde van andere valuta’s, het renteniveau en de waarde van staatsobligaties zal weten te bepalen.
Centrale banken bevechten de werkelijke goudprijs om “hun” valuta en obligaties te verdedigen. Niets mis mee, zij het dat de tactiek van centrale banken in hun oorlog tegen goud ook invloed heeft op markten in zijn algemeen. En zoals we allen weten doen die markten op het moment niet best.
Het geeft dan ook te denken waarom William R. White van de BIS vandaag wederom de media op wist te zoeken met een bijzonder donker bericht. Aan de vooravond van het World Economic Forum in Davos had White het volgende te zeggen tegen The Telegraph:
“The situation is worse than it was in 2007. Our macroeconomic ammunition to fight downturns is essentially all used up. It will become obvious in the next recession that many of these debts will never be serviced or repaid, and this will be uncomfortable for a lot of people who think they own assets that are worth something.
The only question is whether we are able to look reality in the eye and face what is coming in an orderly fashion, or whether it will be disorderly. Debt jubilees have been going on for 5,000 years, as far back as the Sumerians”
Dit betreft dezelfde beste man die (mede)verantwoordelijk is geweest voor macro economisch beleid op het allerhoogste niveau de afgelopen decennia.
Uiteraard valt hem dan ook niets te verwijten.
Bron: GATA, The Telegraph
[xyz-ihs snippet=”promo”]