Gisteren dook opeens de naam van huidig IMF-directeur Christine Lagarde op, als kandidaat voor de opvolging van Mario Draghi, als president van de Europese Centrale Bank (ECB).
De voordracht is opmerkelijk, omdat ze tijdens haar carrière vooral politieke functies vervulde en geen directe werkervaring heeft bij een centrale bank. Ook heeft zij, als juriste, geen economische achtergrond. Mocht zij de positie verkrijgen is zij de eerste niet-econoom die het presidentschap bij de ECB gaat vervullen.
Critici vrezen dat haar politieke achtergrond de onafhankelijkheid van de centrale bank in gevaar kan brengen. Maar verschillende mensen reageren positief op de uitkomst en verwijzen naar de ervaring die Lagarde heeft als voormalig Franse minister van Financiën en als topvrouw van het IMF.
Binnen die functies heeft ze veel ervaring opgedaan op het gebied van economisch beleid en crisismanagement.
Maar in de positie van Frans minister van Financiën was zij niet geheel smetteloos. Ze stond terecht vanwege haar rol in de affaire rond zakenman Bernard Tapie, waarbij ze niet heeft ingegrepen bij een compensatieregeling ter waarde van 400 miljoen euro.
Het Franse Gerechtshof gaf aan dat Lagarde verduistering van geld door derde partijen mogelijk heeft gemaakt. In de arbitragedeal bleek een van de rechters van de arbitragecommissie namelijk een goede vriend van Tapie. Lagarde had daar tegen in moeten grijpen maar deed dat niet.
Een Franse rechter heeft haar daarom in 2016 veroordeeld voor nalatigheid, hoewel ze geen straf kreeg opgelegd. Dit vanwege “de context van de economische crisis in 2008″ en de goede reputatie van Lagarde.
In 2016 gaf Lagarde te kennen dat negatieve rente netto een positief effect heeft op de wereldeconomie. Opmerkelijk. Met die kennis in het achterhoofd is de kans groot dat de ECB onder haar bestuur de komende jaren een ruim monetair beleid blijft voeren. Misschien nog wel ruimer dan onder huidig bestuur van Draghi.
Wat dat voor goud wil zeggen is eigenlijk wel duidelijk. Een verruiming van het monetaire beleid betekent neerwaartse druk op de rente, wat voor goud een positief teken is. Het is niet voor niets terug te zien in de goudprijs. Sinds 2007 wordt er immers bijzonder verruimend monetair beleid gevoerd. Sindsdien is de goudprijs gestegen van zo’n $700 tot een huidige $1.400.
Foto: Flickr