Ik ben bang dat de meeste beleggers de zaken nodeloos ingewikkeld maken en hoofdzaak verwarren met bijzaak.
“Laag kopen, hoog verkopen”, daar gaat het om. Meer is het niet.
Hoe weet je dat je laag koopt? Dat kan natuurlijk alleen maar als je een goed idee hebt van de onderliggende waarde.
Als iets goedkoop genoeg is, heb je geen ingewikkelde berekeningen nodig om tot die conclusie te komen.
“Ik heb Warren Buffett nooit een discounted cash flow berekening zien maken”, hoorde ik Charlie Munger ooit vertellen.
Wanneer een aandeel goedkoop is, zie je dat in een oogopslag. Waarde schreeuwt het uit.
De voorbije maanden kon je sommige goudmijnen kopen tegen 1 tot 2 keer de ebitda.
Heb je dan een Excel nodig om de precieze waarde tot twee cijfers na de komma te berekenen?
Nee, je hebt geen Excel nodig. Je hebt zelfs geen rekenmachine nodig. Het enige wat je nodig hebt, zijn stalen zenuwen om tegen de massa in te gaan.
Op momenten dat beleggers lijkbleek naar hun portefeuille staren, moet je focussen op de unieke mogelijkheid die de markt je presenteert. Een mogelijkheid om laag te kopen.
Ik heb op een gegeven moment tijdens de crisis geschreven dat ik mijn cash volledig in de markt zou duwen. En dan specifiek de mijnaandelen die net niet werden weggeven. Al scheelde het niet veel.
Sinds de lows ergens in april, is mijn privé portefeuille 135% in waarde gestegen. Het lijkt op een repeat van 2016 toen ik 156% verdiende. Wie had dat durven denken? Ik alvast niet.
Na de snelle stijging, ben ik inmiddels wat winsten aan het binnenharken.
Sommige aandelen zijn snel gestegen. Te snel? Correcties zijn te verwachten en horen bij een bull-market. Wees gereed.
Wie tijdens correcties op koopjesjacht wil, moet tijdens een opwaartse beweging wat munitie aanleggen. Dat heb ik de voorbije dagen en weken gedaan.
Ik heb zelfs winst genomen in aandelen die Eric Sprott zopas nog bijkocht.
Het wil niet zeggen dat Sprott mijn favoriete suikernonkel is en ik een klein vermogen verdiende met zijn adviezen, dat ik ‘m daarom slaafs achterna loop.
Sprott is Sprott en ik ben ik.
Ik koop wanneer de koers laag zijn, koop bij wanneer ze nog lager gaan en neem gedeeltelijk winst op de weg naar boven. Dat is mijn strategie, en die heeft al vaak zijn waarde bewezen.
Als ik in april aandelen opraap aan C$0,40 en deze nu boven de C$1,60 kan verkopen, waarom dan niet een deel van mijn geld uit de markt halen?
Winst is winst, en die cash levert straks misschien weer nieuwe koopjes op.
Als je je vandaag voor de kop kan slaan omdat je geen goudmijnen kocht toen ze noteerden aan 1-2x ebitda, zou je dan blij zijn met een herkansing?
Zou je de opportuniteit deze keer wél grijpen?
Ik ben namelijk de voorbije weken aandelen van olietankers aan het kopen en op basis van de recente cijfers noteren deze bedrijven tegen 1 tot 2 keer de cash flow.
Interesse? Ik kom er spoedig op terug. 