Wat als Nixon de dollar niet losgekoppeld had van de goudprijs?
Of wat als de ontkoppeling echt maar een tijdelijk karakter had, zoals aanvankelijk ook beloofd?
In dat scenario zou een ounce goud vandaag nog altijd maar $35 waard zijn.
Wie hieruit besluit dat het niet de goudprijs is die stijgt, maar wel de dollar is die devalueert, zit er boenk op.
Mocht de dollar vandaag nog steeds gekoppeld zijn aan goud, dan zou je op eender welk moment $35 aan valuta kunnen inruilen voor één ounce goud.
De Amerikaanse dollar en goud zijn dan één en hetzelfde. De dollar zou dan werkelijk ‘as good as gold’ zijn.
En de grafiek van de Dow Jones zou er zo uit zien:
Bovenstaande grafiek toont de Dow in goud, maar aangezien een ounce goud steeds inwisselbaar is voor $35, zou de grafiek in usd er niet anders uit zien.
Het valt in ieder geval op de Dow Jones eigenlijk al sinds de jaren ‘60 niet meer echt vooruit gaat wanneer je de koersen uitdrukt in stabiele prijzen.
Het is enkel door ongekende hoeveelheden geld te printen dat je deze grafiek krijgt:
Een stijgende geldhoeveelheid vertroebelt ons beeld. Het is de schijn ophouden. De grafieken tonen dan wel vooruitgang, maar het is niets meer dan een illusie.
Het zet de vele all-time highs van de indexen wel in een ander daglicht, nietwaar?
Het stemt in ieder geval tot nadenken, want als de indexen zelfs in een stijgende markt al decennialang de goudprijs niet kunnen outperformen, wat mogen we dan verwachten in een kwakkelende of dalende markt?
Het maakt de keuze voor edelmetaal in deze omgeving een stuk makkelijker, is het niet?