Als ik mensen in mijn omgeving hoor jammeren over de stijgende prijzen, dan kan ik het niet laten om hen er even aan te herinneren dat we dit toch zo gewild hebben?
Tijdens de Corona-pandemie gingen we toch met z’n allen binnen blijven, niets meer produceren en de rekeningen betalen met vers geprint geld?
Daar was toch vrijwel iedereen het over eens? Dat was toch dé aanpak?
Wel dan!?
Dan hebben we nu toch wat we willen, is het niet?
En toen enkele weken geleden Rusland Oekraïne binnenviel, waren we het er toch ook allemaal over eens dat we Poetin wel ééns een lesje gingen leren en de Russische economie in no-time op de knieën zouden krijgen?
Daar was toch iedereen voor te vinden?
Dat die aanpak leidt tot verdere prijsstijgingen en allerhande bevoorradingsproblemen, moet je er dan maar bijnemen.
De EU zit ondertussen aan de 6de ronde met sancties voor de Russen maar als ik naar de wisselmarkten kijk, heb ik niet de indruk dat Rusland in de touwen hangt.
Toen het conflict begon, kreeg je 94 roebel voor een euro. Inmiddels is dat maar 70 meer.
Met onze euro’s kunnen we steeds minder roebels kopen, maar op de één of andere manier lijken we te geloven dat we de Russen tot wanhoop drijven?
De EU leeft in een complete desillusie. We laten ons niet meer leiden tot de feiten, maar door waanideeën.
Ik heb dat tijdens de Coronacrisis al een aantal keren aan de kaak trachten te stellen, maar dan was je al snel een complotdenker en een anti-vaxxer.
Zelfs nu blijkt dat de vaccins amper effectief zijn, enorme schade aanrichten en tot een gigantische oversterfte leiden, lijken we er gewoon de schouders voor op te halen.
Dit is eigenlijk waarom de edelmetalen zo’n grote aantrek op me hebben.
In een wereld waar alles fake is, geef ik de voorkeur aan echtheid.