Wat ging Nancy Pelosi nu precies in Taiwan doen? Een echte reden lijkt er niet te zijn waardoor je wel moet concluderen dat het niets meer is dan een provocatie richting China.
Eerder had de VS Rusland al uitgedaagd door Oekraïne te verleiden tot een NATO-lidmaatschap.
Een lidmaatschap dat er sowieso niet zal komen, maar wel de EU zal veranderen in een economisch kerkhof.
China heeft inmiddels Taiwan omsingeld en ik heb de indruk dat men de in- en uitvoer van goederen wil afsnijden. Taiwan is tenslotte een eiland.
Wie Taiwan zegt, denkt natuurlijk meteen een computerchips.
Vorige week zei Gina Raimondo, de Amerikaanse minister van handel, het volgende:
“Als je nadenkt over een scenario waarin de VS niet langer toegang heeft tot de chips die momenteel gemaakt worden in Taiwan, is dat een heel eng scenario. Het betekent een diepe en ogenblikkelijke recessie.”
Maar het Westen lijkt gedreven voor zelfvernietiging en dus vond Nancy het een goed idee om even een bezoekje te brengen aan Taiwan.
Zomaar. Omdat het kan. Gewoon even laten zien wie de VS baas is.
Of misschien was het wel een verkiezingsstunt? De Democraten kijken aan tegen dramatisch peilingen en wat stoere praat ten opzichte van China doet het altijd goed bij de Amerikaanse kiezer.
Het lijkt dan ook behoorlijk treffend dat Zoltan Pozsar gisteren een nieuw rapport de wereld instuurde met als titel ‘Welcome to the war economy’.
Pozsar beschrijft daarin hoe China en Rusland -als grote producenten van grondstoffen en consumentengoederen- de twee pijlers leverde voor een wereld met lage inflatie.
Zij zorgden voor de goedkope spullen die de inflatie laag hielden waardoor centrale banken nagenoeg onbeperkt geld konden printen.
Hoe raar het ook mag klinken, maar China en Rusland zorgden op deze manier voor macro-economische stabiliteit in de wereld.
Die stabiliteit lijkt echter verleden tijd waardoor de huidige inflatiegolf geen tijdelijk fenomeen meer is. De inflatie is er en zal de eerstkomende jaren niet meer verdwijnen.