In den beginne werd de rol van de Federal Reserve beperkt tot het verschaffen van noodkredieten.
Tijdens de paniek op de financiële markten in 1907 speelde JP Morgan nog de rol van ‘lender of last resort’, maar het was toen reeds duidelijk dat er meer vuurkracht nodig zou zijn.
De Federal Reserve zou in de toekomst steeds bereid zijn om commerciële banken met liquiditeitsproblemen van extra kasmiddelen te voorzien.
Banken met een acute geldnood konden ten opzichte van kwalitatieve onderpanden bij de Fed lenen tegen boeterentes.
Geld lenen bij de Federal Reserve was dus een dure oplossing en werd enkel gebruikt wanneer de noodzaak hoog was. Als een bank nog elders geld kon lenen, zou eerst die optie genomen worden.
De balans zag er in 1914 als volgt uit:
Die $4 miljard aan activa werd gefinancierd met de uitgifte van valuta: Federal Reserve Notes (ook gekend als dollars).
En deze notes zijn gedekt door de activa die de centrale bank bezit.
De balans bedroeg indertijd een schamele $4 miljard. Het zegt toch iets over de money printing die we sindsdien gezien hebben.
Minder dan 100 jaar geleden kon je het financiële systeem met $4 miljard van de ondergang redden.
Tegenwoordig schurkt de balans van de Fed tegen de $8.700 miljard aan, of 2.175 keer méér dan in 1914!
De huidige samenstelling ziet er zo uit:
(Goud gewaardeerd aan marktprijs)
Waar in 1914 de Federal Reserve Note gedekt was door 47,5% goud, is dat momenteel nog amper 5,7%.
De dollar is dus niet meer gedekt door goud, maar wel door Treasuries en Mortgage Backed Securities. Gedekt door schulden dus.
Op de site van de Federal Reserve lezen we het volgende:
Dat is momenteel helaas niet meer het geval. De obligaties die de Federal Reserve in portefeuille heeft, zijn door de recente rentestijgingen flink in waarde gedaald waardoor er een gat van naar schatting $1 biljoen op de balans is ontstaan.