Als ik een lening aan ga van $1 miljoen, creëer ik in feite een shortpositie op de dollar.
Ik moet namelijk ergens in de toekomst met $1 miljoen aan cash over de brug komen om die lening af te lossen.
Een groot deel van de wereldwijde schuldenlast wordt aangehouden in Amerikaanse dollars.
In het systeem dat wij nu kennen, moeten de schulden altijd maar stijgen omdat de rente nooit gecreëerd werd.
Ik zal dat in het kort nog even snel toelichten.
Stel, we zitten met 10 man op een eiland en ieder van ons bezit $1000 aan cash.
We brengen dat geld naar de bank ($10.000) en de bank leent dat uit tegen 5% rente.
Na een jaar moet er $10.500 terugbetaald worden.
Probleem is natuurlijk dat er maar $10.000 aan geld is.
Die schulden kunnen dus nooit allemaal afgelost worden omdat de rente niet gecreëerd werd.
Om de rente te betalen, moeten de schulden dus alsmaar stijgen.
Op een moment zoals vandaag zorgt dat voor problemen. We zitten in een deflatoire golf en er is bijzonder weinig appetijt om extra schulden aan te gaan.
Dat zorgt dus voor een tekort aan dollars.
Om toch maar aan dollars te geraken, worden dan allerhande activa verkocht: aandelen, obligaties, vastgoed en zelfs goud.
Dit soort liquidaties is hetgeen we in maart te zien kregen op de beurs.
Zelfs Amerikaanse staatsobligaties, gewoonlijk één van de meest liquide activa die je kan bezitten, werden en masse gedumpt.
Amerikaanse staatsleningen evolueerden op twaalf dagen tijd van een all-time high naar een “acute daling van de liquiditeit” en primary dealers hadden de grootste moeite om ordentelijke prijzen te afficheren.
In één van de meest liquide markten van de wereld!
Jerome Powell, voorzitter van de Federal Reserve, greep in met extra liquiditeiten en gaf aan het beleid vanaf dat moment af te stemmen op “marktwerking” in plaats van activaprijzen.
Wat betekent dat? Wel, volgens mij zegt hij hier dat de Fed er zorg voor zal dragen dat er geen nieuwe tekort aan dollars meer zal ontstaan.
Wanneer verkopers staatsleningen dumpen, zal de Fed gereed staan om deze over te nemen in ruil voor een stapel vers gedrukte dollars.
Als je dit soort liquidaties laat gebeuren, krijg je natuurlijk een deflatoire spiraal. Dit is wat er gebeurde tijdens de depressie van de jaren ‘30. Laat de chips vallen waar ze moeten vallen.
Maar het feit dat Powell hier aangeeft dat hij liquidaties stopt aan de bron, betekent dat het risico op deflatie aanzienlijk kleiner is geworden.
Door steeds meer dollars in te ruilen voor activa die anderen te koop aanbieden, stijgt de geldhoeveelheid en dat zal op termijn eerder het tegenovergestelde effect hebben.
Het is de centrale bank die bepaalt of we te maken krijgen met deflatie of inflatie, en Powell heeft hier heel duidelijk kant gekozen.
Nog voordat iemand er maar aan denkt om activa te verkopen voor dollars, staat hij al aan de voordeur met een zak cash. In zo’n omgeving heeft deflatie geen schijn van kans.
Ik vermoed dat de goudmarkt dit ondertussen uitgevogeld heeft en dat is de reden waarom de prijs hoger knalt!
Met het deflatiescenario uit beeld, verandert de risk/return van goud aanzienlijk. Dit is het moment waarop iedereen beseft dat goud wel degelijk in een bull-markt zit en de koersen in feite alleen maar hoger kunnen de komende jaren.
Powell heeft ons allemaal het groene licht gegeven.
Naast goud, is nu ook zilver wakker geschoten. En hoe! De prijs ging $3 hoger op 10 dagen tijd!
De goud/zilver-verhouding door weer onder de 100, en blijft historisch erg gunstig voor zilver.
Zilver is spotgoedkoop wanneer de verhouding de 80 benadert en in dollars afgemeten, betekent het dat zilver een koopje blijft zolang de koers beneden de $22 noteert.
