De Amerikaanse staatsschuld passeerde recent $23.000 miljard. Op een jaar tijd groeide de schuld met $1.200 miljard aan.
Misschien nog het meest opmerkelijke is dat de schuldaangroei zich afspeelt tijdens een periode waarin de Amerikaanse economie op volle toeren draait. De werkloosheid is de laagste van de afgelopen decennia.
Als je de schuldevolutie op wat langere termijn bekijkt, zie je een parabolische beweging.
Naarmate er meer tijd vordert, gaan de schulden steeds harder stijgen. Nog harder ja.
Tekorten van $1200 miljard in een degelijke economische omgeving worden al snel tekorten van enkele duizenden miljarden wanneer het economisch even tegenzit.
Van die schulden ligt ook bijna niemand meer van wakker. Noch in de VS, noch in Europa.
Als de goldbugs er niet af en toe over schreven, zou het onderwerp wellicht nergens meer aan bod komen.
Het is non-event waarvoor iedereen de schouders ophaalt.
Die schulden zijn er altijd geweest en worst-case scenario printen we gewoon wat geld bij. Veel drukte om niks, hoor je ze denken
Dan zit je meteen ook dicht tegen de essentie.
Overheden worden steeds meer gefinancierd door de centrale banken.
De Federal Reserve heeft nog maar pas moeten bekennen dat de balans niet afgebouwd kan worden, en we evalueren weer in de verkeerde richting.
De balans groeide de voorbije 50 dagen met $232 miljard aan. Jawel, we zijn weer vertrokken.
Het is in dit opzicht ook problematisch dat overheden steeds meer grip krijgen op de centrale banken. Voor politici mag er altijd nog wat meer geld geprint worden.
Het huidige tempo wordt nog teveel gezien als een rem op het beleid.
Het is geen geheim dat Trump Powell op zijn minst psychologisch onder druk zet en in de EU hebben politici het nog bonter gemaakt door een ex-politica te benoemen tot voorzitster van de ECB.
Ik vermoed dat we relatief snel een versnelling hoger zullen schakelen.