In ons financieel systeem wordt geld gecreëerd op twee manieren: centrale banken die basisgeld printen en commerciële banken die geld creëren iedere keer wanneer ze een lening verstrekken.
Hoe meer geld er in omloop komt, hoe groter de inflatie. Zakt echter de geldhoeveelheid, dan is er sprake van deflatie.
Want ook hier is er weer zeer veel verwarring waarbij begrippen door elkaar gehaald worden.
De pure definitie van inflatie is namelijk een stijgende geldhoeveelheid. Stijgende prijzen zijn dus eerder een gevolg van inflatie.
Sterker nog: op dit moment hebben we te maken met stijgende consumentenprijzen én een dalende geldhoeveelheid.
De stijgende prijzen zijn een reactie op de stijgende geldhoeveelheid tijdens COVID-19. De reactie van centrale banken op die stijgende prijzen, is inmiddels genoegzaam bekend en zorgde voor de snelste renteverhoging van de afgelopen decennia:
Die snelle renteverhogingen brengen banken in moeilijkheden. Zij hadden namelijk de voorbije jaren de balansen volgestopt met laagrentende overheidsobligaties en zitten momenteel op gigantische papieren verliezen.
En dan bedoel ik ook echt GI-GAN-TISCH. Volgens Ambrose Evans-Pritchard zijn de verliezen zo groot dat de helft van de Amerikaanse banken in feite insolvent zijn wanneer je deze ongerealiseerde verliezen in mindering brengt van het kapitaal.
En aangezien banken weinig ruimte hebben om de depositorentes te verhogen, zoekt heel wat spaargeld elders naar betere rentetarieven. Dat zorgt voor een enorm verlies aan deposito’s.
De banken zitten nu echt wel in de hoek waar de klappen vallen. Ze verliezen enorme bedragen op hun obligatieportefeuilles én hebben tegelijkertijd te maken met spaarders die hen de rug toekeren. In zo’n omgeving is het niet gek dat er bij banken weinig appetijt is om nieuwe leningen te verstrekken waardoor de geldhoeveelheid momenteel behoorlijk hard daalt.
Dat is waar we nu staan.
We zitten middenin een ernstige bankencrisis en als er vanuit de overheid en de centrale banken niets wordt ondernomen, zal dit leiden tot een enorme deflatoire schok. Vergelijk gerust met 2008.
Ik zeg wel degelijk: als er niets wordt ondernomen.
Want in het verleden kreeg deflatie nooit een kans. Keer op keer werd er ingegrepen en de inflatie bestreden met een vloedgolf aan liquiditeiten. Wie verwacht er nog dat het deze keer anders zal zijn? Ik voorlopig niet in ieder geval. Ik hou het dus bij mijn investeringen in de edelmetalen en de bredere grondstoffensector.