De rentes stijgen nu (bijna) overal, maar in de zwakkere landen is het een kwestie van leven en dood.
De rente van het zwakkere Italië stijgt een stuk sneller dan de rente van het sterkere Duitsland waardoor de renteverschillen problematisch worden.
De ECB kwam reeds met stoere verklaringen dat ze een dergelijke desintegratie niet zullen tolereren en een ‘tool’ zullen ontwikkelen om deze ontwikkeling tegen te gaan.
Het lastige is natuurlijk dat de ECB maar één tool in de gereedschapskoffer heeft zitten en dat is meer geld printen.
Gezien de huidige inflatiecijfers wil men dat natuurlijk graag vermijden dus er wordt nu koortsachtig gezocht naar een ‘creatieve’ oplossing.
Een idee is bijvoorbeeld om de Duitse obligaties die op eindvervaldag komen straks te herinvesteren in Italiaanse obligaties.
Concreet betekent dat: een hogere rente voor Duitsland en een lagere rente voor Italië.
Het betekent ook dat het lot van de complete Europese Unie in de handen van de Duitsers ligt.
Als de Duitsers niet langer bereid zijn om de rol van de mier te spelen, komen de krekels de winter niet meer door.
Dan is het over en uit met de EU.
Dmitry Medvedev, tussen 2008 en 2012 president in Rusland en vandaag hoofd van de Nationale Veiligheidsraad, ziet er geen graten in dat Oekraïne lid wil worden van de EU omdat “de EU tegen dan toch niet meer bestaat”.
Wel, ik vrees dat hij gelijk heeft.
Het is inmiddels duidelijk dat de EU niet zonder Russische energie kan, maar onze leiders laten zich al niet meer hinderen door de feiten.
Ze gaan het deze winter dus toch proberen, met alle gevolgen vandien.
Verwacht je maar aan enorme energietekorten, rantsoeneringen en regelrechte afschakelplannen.
Hoe de Duitse economie draaiende zal blijven zonder Russisch gas, is mij een raadsel. Ook de captains of industry zitten met de handen in het haar, omdat ze maar al te goed beseffen dat hun fabrieken zo’n situatie niet overleven.
De kader van Medvedev moet je in dit kader zien.
Hoe gaat de EU overleven als de grote financier financieel op droog zaad komt te zitten?
Onze leiders dobbelen met de toekomst van hun burgers en hun beslissingen leiden tot ongekende inflatie … energie- en voedseltekorten … werkloosheid … ongekend welvaartsverlies … en uiteindelijk ook tot het einde van de EU.