De handelsoorlog tussen de VS en China bereikte een nieuwe dimensie op het moment dat Trump Huawei naar het verdomhoekje stuurde.
Trump is van mening dat Huawei een veiligheidsrisico vormt en Amerikaanse bedrijven mogen niet langer handel drijven met het bedrijf.
Huawei is één van de wereldleiders in 5G en heeft een goede reputatie in de rest van de wereld.
De Huawei-ban maakt de Chinezen wantrouwig.
Ze krijgen het gevoel dat de handelsoorlog niet langer draait rond eerlijke handel, maar kadert in een strategie van de VS om de opmars van China te stoppen.
China bedreigt namelijk de VS als de grootste economische mogendheid in de wereld.
Het helpt wellicht ook niet dat Steve Bannon, eerder Chief Strategist en Senior Counsel van president Trump, overal zijn theorietjes deelt over het breken van de Chinese economie.
Hij zegt zelfs letterlijk dat de VS in een economische oorlog met China verkeert. Veel duidelijker dan dit kan je het niet stellen, denk ik dan.
Hoe nu verder?
De Chinezen weten dat Trump straks opnieuw campagne moet voeren voor zijn herverkiezing en hebben de luxe om de zaken op iets langere termijn te bekijken.
Ze zijn bereid op korte termijn wat pijn te tolereren daarvoor.
De vraag is maar hoeveel pijn Trump en de Amerikaanse kiezers kunnen verdragen?
Trump rekent er net iets te hard op dat de Chinezen vroeg of laat met de ogen zullen knipperen, maar ik heb niet de indruk dat ze daar erg geïntimideerd zijn.
Voorlopig hebben de Chinezen amper gereageerd op de economische oorlogsvoering van de VS, maar het is duidelijk dat ze nog heel wat troefkaarten op zak hebben.
China kan bijvoorbeeld de export van “rare earths” naar de VS beperken … Amerikaanse overheidsobligaties dumpen of Amerikaanse bedrijven met Chinese activiteiten treffen.
Begin dit jaar schreef ik al het volgende over de onderhandelingstechnieken van Trump:
“Als je een rationele president hebt, kan je inderdaad verwachten dat er vroeg of laat water bij de wijn wordt gedaan en het allemaal wel goedkomt.
Maar we hebben te maken met Trump die grote risico’s neemt met zijn onderhandelingstechnieken.
Dat levert soms mooie resultaten op maar het kwartje kan ook ééns naar de andere kant vallen, en dan?”
En dat kwartje lijkt in dit geval wel degelijk naar de andere kant te vallen.
Stanley Druckenmiller heeft in ieder geval genoeg gezien. Hij stapte eerder deze maand volledig uit aandelen en gaf mee dat goud misschien niet zo’n slecht idee is momenteel.
Een mening die ik deel.
Goud lijkt een bodem gevonden te hebben en de goudmijnen “gappen” al twee dagen. Een “gap” is een koerspatroon waarbij de koersen de handel hoger openen dan de hoogste koers van de voorgaande dag.
Een gap is een teken van kracht en is al ongewoon op zichzelf. Als je het twee dagen op rij ziet, weet je dat je met gretige kopers te maken hebt.
Ik heb de voorbije weken en maanden mijn mandje mijnaandelen weer netjes aangevuld en ik ben gereed voor een hete zomer.
Wie nog wat cash beschikbaar heeft: zilver blijft enorm goedkoop en zal goud zwaar outperformen.
Ook hier heb ik de voorbije weken mijn positie enorm uitgebreid. Jij kan hier hetzelfde doen
groeten,
Maarten Verheyen