Het jaar duurt in feite enkele weken te lang.
Eind oktober stond mijn (aandelen)portefeuille nog +51% en daar is vandaag slechts 13% van over.
En alhoewel dit resultaat een momentopname is, ben ik niet te beroerd om toe te geven dat ik bijzonder ontgoocheld ben over het gerealiseerde rendement. Ik word er bijna fysiek ongemakkelijk van als ik mijn portefeuille bekijk tegenwoordig.
Mijn persoonlijke portefeuille bestaat nagenoeg volledig uit mijnaandelen en in een jaar waarin de goudprijs 26% stijgt, voelt een rendement van 13% als een natte dweil in je gezicht.
Ik koop vooral ounces goud in de grond en die ounces worden een stuk waardevoller wanneer de goudprijs hard stijgt. De waarde van de onderliggende projecten kan vlotjes verdubbelen bij een dergelijke toename van de goudprijs maar dat wordt door de beurs compleet genegeerd.
De S&P/TSX Venture Composite, zeg maar de index van de juniors, steeg dit jaar amper 8%.
Efficiënte markten? Het blijft toch een theoretische oefening van professoren, in de praktijk klopt er gewoon niets van.
Ik heb bewust de afgelopen weken wat afstand genomen van de beurs omdat ik er even genoeg van heb.
Op momenten zoals deze denk ik: ik stop mijn geld in enkele passieve ETF’s en ik ga wat anders doen.
Wat is immers het punt van beleggen als je de markt niet kan outperformen?
De meeste beleggers zullen zich wel herkennen hierin. Er zijn altijd momenten waarop de emoties de bovenhand nemen en je jezelf in vraag stelt.
Dit is zo’n moment voor mij.
Ook ik ben niet ongevoelig voor de typische emoties die je als belegger van je stuk brengen. Zelf na 25 jaar ervaring niet.
Maar op dit soort momenten is het vooral belangrijk om je emoties te herkennen, te erkennen en ze vervolgens … compleet te negeren!
Het is nu cruciaal om een paar stappen achteruit te zetten, de fundamentals te analyseren en rationeel te blijven.
De ratio moet weer de bovenhand halen.
Als we de koersen van de juniors afzetten ten opzichte van de goudprijs, dan zien we dat deze weer dicht tegen de laagste koersen van de voorbije decennia noteren.
De laatste keer dat we deze niveaus bereikten, was tijdens het dieptepunt van de Coronacrisis.
Mijn portefeuille steeg vervolgens 200% op enkele maanden tijd.
Ik kreeg toen in de zomer de vraag van Pierre Huylenbroeck voor een kort interview over de ‘beste beurstransactie van mijn leven’ en daarin vertelde ik over de mijnaandelen die ik enkele maanden eerder had gekocht op het absolute dieptepunt van de markt.
Het is een mooi moment om dat interview nog eens even ter hand te nemen
Ik wens jou en je naasten alles wat je maar kan wensen in 2025!
groeten,
Maarten Verheyen