De uitgifte van de nieuwe staatsbon in België overtrof ieders verwachtingen. Toch lijkt niemand echt tevreden.
De Belgische overheid wist maar liefst 22 miljard euro op te halen, een veel hoger bedrag dan oorspronkelijk op de korte termijn nodig was. Het “agentschap van de schuld” gaat nu zelfs het teveel opgehaalde geld moeten gaan beleggen. Doel: Een hoger rendement halen dan de rente die ze aan spaarders aanbood.
Veel succes daarmee denken wij dan…
De overheid zit dus een beetje verveeld met de situatie. Bovendien heeft ze nu voor begin september volgend jaar een serieuze vervaldag gecreëerd. De Belgische staat zal volgend jaar die 22 miljard euro, plus de rente, opnieuw moeten lenen van andere partijen!
De banken dreigen echter ook met acties.
Hoewel ze net een mooie commissie hebben opgestreken voor het plaatsen van de staatsbons bij hun klanten, waarschuwen diverse banken nu voor potentieel duurdere woonkredieten en minder kredieten in het algemeen.
Er stond meer dan 300 miljard euro op Belgische spaarrekeningen. Daar wordt, laten we eerlijk blijven, nauwelijks een vergoeding voor betaald in vergelijking met de marktrente. Nu er minder dan 10% van het totaal wegvloeit van spaarrekeningen is dat toch een groot probleem? Iets klopt daar niet!
En laten we de politici en opiniemakers in de media niet vergeten… Daar valt op dat de (extreem) linkerzijde nauwelijks verbloemt dat zoveel spaargeld een doorn in het oog is. Het maakt hen niet uit dat België een van de minst ongelijke landen ter wereld is en dat “sparen” enkel kan door jezelf iets te ontzeggen. Bovendien betalen we al (zeer) veel belastingen.
Eigen spaargeld bezitten kan niet de bedoeling zijn, iedereen moet helemaal afhankelijk zijn van de staat (en van de “grote leiders” die het zo goed met ons voor hebben, denken we dan).
Trouwens, een van de grootste redeneerfouten die wij vanuit die hoek lazen, is dat de staatsbon niet eerlijk is, omdat slechts een gedeelte van de Belgen er op in kan tekenen en rente ontvangen, terwijl wel alle Belgen verantwoordelijk zijn om de rente op die schuld te betalen.
Dat dit geld anders ook moest geleend worden (weliswaar iets meer gespreid in de tijd) omdat we een gigantisch overheidstekort hebben, begrijpen ze dan niet? Voor hen kon de rente dus beter naar buitenlandse investeerders gaan…
Samengevat, zijn de overheid, de banken, en de politiek/media tot nu toe niet blij. Maar degene die zich werkelijk bekocht mag voelen, is ongetwijfeld de spaarder.
Want het gaat allemaal om uw spaarcenten!
Waarom moet uw appeltje voor de dorst zowel de overheid als de banken dienen? Terwijl u zelf al sinds 2008 structureel te weinig vergoeding (rente) ontvangt?
De staatsbon lijkt dan wel op het eerste zicht een verbetering, maar de 3,30% bruto wordt, na nog eens een belasting, slechts 2,81% netto. Terwijl de inflatie in België nog steeds 4,09% per jaar bedraagt.
Toegegeven, vermits de inflatie pas vanaf nu wordt gemeten, kunnen we pas binnen één jaar echt oordelen, maar voorlopig gaat de intekenaar op de staatsbon voor een gegarandeerd verlies in koopkracht.
Ook daar houdt het helaas niet op.
In de huidige financiële logica plaats je je geld bij een bank of investeer je in obligaties voor de langere termijn. Zo is je spaargeld niets meer dan een schuld van de bank of overheid aan jou.
Investeren in de schuld van een ander, in ruil voor de belofte van “meer geld in de toekomst” dus. Over uw spaargeld denken als cash geld, is op bijna elk moment fout.
Het concept van “investeren in andermans schuld” werd pas echt populair na de Tweede Wereldoorlog. Spaargeld werd ter beschikking gesteld van de economie, met als belofte “meer geld in de toekomst”.
Lange tijd was dit ook positief voor zowel investeerders als de economie. Tot we te ver gingen in het creëren van schulden…
Intussen bevinden we ons in een schuldenbubbel die zodanig groot is, dat we voor het voortbestaan van ons systeem afhankelijk zijn van ondersteuning door centrale banken.
In het verleden werden vergelijkbare situaties van teveel schulden soms opgelost door een schuldenjubileum, waarbij alle bestaande schulden werden kwijtgescholden. Het voordeel hiervan is dat de economie weer kan groeien, zonder gehinderd te worden door een te grote schuldenlast.
Tegenwoordig geloven we niet dat veel spaarders een dergelijk schuldenjubileum zouden toejuichen. Dat zou namelijk ook betekenen dat een groot deel van het wereldwijde spaargeld in één klap zou verdwijnen, inclusief dat van henzelf!
Dit keer zal het Eindspel anders uitpakken. Omdat kwijtschelden niet kan, zullen de schulden blijven bestaan. Het is dan logischerwijs de waarde van ons geld die aanzienlijk zal moeten dalen.
In een dergelijk klimaat is er maar één “no brainer”… Zorg ervoor dat u voldoende fysiek goud in portefeuille heeft!
Tot slot:
Al bij al kunnen we best nog wel begrip opbrengen voor de spaarders die beslisten in te tekenen op de staatsbon. Maar wanneer we wat verder kijken naar de huidige economische en vooral financiële situatie, vinden we goud zonder twijfel een superieure keuze voor het beschermen van ons vermogen.
Goud aan uw portfolio toevoegen kan makkelijk. Als u uw aankoop zelf wil bewaren kan u bijvoorbeeld hier terecht voor de Canadese Maple Leaf munten, of hier voor de Britse Sovereign.
Vond je dit artikel interessant? Ontdek meer nieuws over edelmetalen op Goudhub