Economen krijgen er kop noch staart aan. Zij redeneren natuurlijk vanuit het huidige systeem en fulmineren hoe de handelstarieven de wereldeconomie in een recessie dreigen te duwen.
Maar Trump is niet bezig met de economie van dit of volgend jaar.
Hij werkt aan de introductie van een nieuw systeem voor de komende decennia.
Het is natuurlijk niet de eerste keer dat het onderwerp in deze nieuwsbrief aan bod komt. Een maand geleden had ik het nog over Trump’s geheime agenda.
En zo’n groot geheim is het nu ook weer niet.
Het past eigenlijk perfect in de visie van America First.
Trump haalde het gisteren ook aan: “We gaan eerst voor onze eigen mensen zorgen. Vandaag staan we op voor de Amerikaanse arbeider en zetten we Amerika op de eerste plaats.”
Het is niet toevallig dat hier verwezen wordt naar de Amerikaanse arbeiders, want zij waren het grootste slachtoffer van het huidige systeem.
Het huidige systeem waarbij de Amerikaanse dollar fungeerde als de reservemunt van de wereld en de VS steeds verplicht was om meer goederen te importeren dan te exporteren. Het fameuze Triffin-dilemma.
Het gevolg is dat je je eigen productie afbouwt en de jobs die ermee gepaard gaan aan anderen laat. Bovendien stijgen je schulden tot onhoudbare niveaus om andere landen toe te laten hun reserves te parkeren.
En om de dollar als reservemunt te verdedigen, geraak je verwikkeld in een permanente oorlog om ieder land dat wil afstappen van de petrodollar op andere gedachten te brengen.
Trump is van mening dat het huidige systeem de VS niet meer dient.
Niet alleen zullen de huidige tekorten de VS uiteindelijk richting het bankroet duwen, maar men is zo ook veel te afhankelijk geworden van China.
Vanuit militaire middens wordt er al lang gewaarschuwd hiervoor. Hoe kan je oorlog voeren met China als je defensie-industrie compleet afhankelijk is van duizenden Chinese leveranciers?
Hetgeen Trump wil, is dat de VS weer de eigen broek kan ophouden. Hij wil dat bedrijven weer zoveel mogelijk in de VS gaan produceren en zo een einde maken aan de gigantische handelstekorten.
De aangekondigde handelstarieven zijn bedoeld om die tekorten compleet te elimineren.
Hij hanteert hiervoor een heel simpele formule.
De EU exporteert jaarlijks voor $531 miljard naar de VS, en importeert $333 miljard van de VS. Het handelstekort bedraagt dan $198 miljard.
Het handelstekort bedraagt dus 37% van hetgeen de VS importeert (dit komt goed overeen met de 39% uit de tabel van het Witte Huis).
In feite zou je dan een importheffing van 37% moeten hanteren om de in- en uitvoer met elkaar in evenwicht te brengen, maar van Trump krijgen we nog een ‘discount’ van 50% waardoor we op 20% uitkomen.
En deze formule blijkt ook te kloppen voor alle andere landen die handelstarieven op hun bord kregen.
Handelstekort China: $291,8 miljard
Gedeeld door de import uit China= $433,8 miljard
Is gelijk aan …67% (wat de VS zegt dat China aanrekent).
Halve prijs discount = 34%
Nieuw “wederkerig” tarief op China.
Deze handelstarieven zijn echter geen eindstation. Het is de openingszet van een groter schaakspel dat uiteindelijk moet leiden tot een nieuw systeem.
Hetgeen Trump écht wil, is een lagere dollar waardoor de handelstekorten op een natuurlijke manier gereduceerd kunnen worden. Dit is de enige manier om de competitiviteit van de Amerikaanse industrie te herstellen.
Achter de schermen zou de VS toewerken naar een Mar-a-Lago Akkoord, hetgeen moet leiden tot een permanente devaluatie van de dollar en wellicht ook een herschikking van uitstaande schulden.
groeten,
Maarten Verheyen